yapılan en büyük hatalar

lise tercihinde endüstri yerine anadolu öğretmen seçmiş olmam

boksa profesyonel olarak başlamamam

döllenmek

üniversite okumamam.pişman mıyım ? asla.insan sevdiği işi yapmalı.

doğmak.

yok.

sigaraya başlamak. basketbolun muhammed demircisi oldum amk

tarih okumak

her seferinde fire vermeden insanlara güvenmek.

genelde bu saatlerde yapılmıştır ve yapılır bana göre. (bkz: hoşlantı duyulan kişiye açılmak, tek kelime bile konuşmadığın kişiyi dışarı davet etmek...)

az önce yanlış yere enrty girerek yaptım

hiç haketmeyecek insanları hayatıma sokup onlara değer vermek

Kimseye zayıf noktanı gösterme. Gün gelir seni o zayıf noktandan vurur.

Değmeyecek biri için 4 sene harcamak, mis gibi bölüm dururken gidip sikimsonik bir bölümü seçip okumak üstüne işsiz kalmak bu da yetmiyormuş gibi yıllar önce bir anlık dalgınlıkla kaza yapıp arabanın altında kalmak, kendi hayatımı bir başkasının ya da başkalarının yönetmesine izin vermek, insanlar beni umursasın, sevsin diye çabalamak sonucunda da hep üzülen taraf olmak. Ben cidden malmışım ya şuan bunu farkettim.

birinin değiştiğine inanıp onu defalarca affetmek.

doğmuş olmak şu zamana kadar yaptığım en büyük hata. kimse varlığımla yaşamadı ki yokluğumla ölsünler

Güvensizlik ve sevgi ikileminde bırakan insanları hayatımızda tutmak.

Hatalı olduğumu hissettiğim tek konu, gördüğümde besleyemediğim böceklerin olmasıyken, para vermediğim yardıma muhtaç insanlar iken kendime karşı işleyebileceğim büyük hatalar olacaktı. Ruhumu satacak mıyım? Sattıysam hangi ekmek kırıntısıydı ruhum hayvanların karnını doyurduğum, hangi paraydı, yemekti? Ve insanlara reva görebildiğim hangi değerdi? Sadakat miydi, dürüstlük mü? Bu değerleri kimseye satmadım, kendime reva gördüğüm bu değerler ise eğer kendime karşı henüz büyük bir hata yapmadım, çünkü ben kendime sadık kalma konusunda dünyaya hep dürüst davrandım, bu yüzden de dünyaya dönük sırtım.

hemen inanmak herkese inanmak her şeye inanmak

Telafisiz olan, çok büyük bir hata yapmıştım, hiçbir zaman dile de getirmedim, telafisiz olduğunu anladığım o anı hiçbir zaman unutamadım.

herkesi ve her şeyi haddinden fazla düşünmem. benim düşündüğüm kadar kimse beni düşünmedi şu allah'ın belası dünyada. halen daha; ya ayıp olur, hadi büyüklük bende kalsın, zor durumda kalır, neyse kalp kırmayayım falan diyorum. lannn senin için aynısını diyen mi var? çatır çatır ağzına sıçıyolar ya? valla ben uslanmam. her şey kısmına gelirsek. sanki dünyayı ben kurtaracam amk. bin yıl öncesinde olan olayları bile kafaya takıyorum. dertlerim yetmiyo çünkü. her şeye kafa yormazsam uyuyamıyorum.